ເປັນຜ້າທີ່ຕ່ຳດ້ວຍເຕັກນິກຕ່ຳຊັດທຳມະດາ ໂດຍຈະໃຊ້ເສັ້ນຢືນ (ເສັ້ນເຄືອຫູກ) ສີດຳສະຫລັບກັບສີຂາວ ເສັ້ນຕໍ່ເສັ້ນ, ສ່ວນເສັ້ນພຸ່ງຈະໃຊ້ສີດຳ ຫລືອາດຈະໃຊ້ສີຂາວແທນກໍ່ແລ້ວແຕ່ຄວາມປະສົງຂອງຜູ້ຕ່ຳຜ້າ. ນອກຈາກນີ້ຍັງສາມາດ ໃຊ້ສີດຳເປັນເສັ້ນຢືນ (ເສັ້ນເຄືອຫູກ), ສ່ວນເສັ້ນພຸ່ງຈະໃຊ້ສີດຳສະຫລັບ ກັບ ສີຂາວເສັ້ນຕໍ່ເສັ້ນ.
ລວດລາຍຂອງຜ້າ ຈຶ່ງມີຈຸດດຳ ແລະ ຈຸດສີຂາວກະຈາຍກັນທົ່ວທັງຜືນຜ້າ, ເບິ່ງແລ້ວຄ້າຍຄຶເມັດງາ, ຍ້ອນແນວນັ້ນ ເພີ່ນຈຶ່ງເອີ້ນວ່າ ຜ້າລາຍເມັດຂີ້ງາ ຫລື ລາຍຕາເມັດງາ. ຜ້າລວດລາຍນີ້ເປັນວັດທະນາທຳຂອງເຜົ່າຜູ້ໄທທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເຂດພາກກາງຂອງປະເທດລາວເຮົາ.
ນອກຈາກ ພູມປັນຍາໃນການເພີ້ມສີສັນໃຫ້ແກ່ເສັ້ນຢືນ ຫລື ເສັ້ນພຸ່ງໃນເຕັກນິກພື້ນຖານ ຫລື ເຕັກນິກຕ່ຳຊັດທຳມະດານີ້ແລ້ວ, ຄົນລາວບູຮານຍັງໄດ້ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ ໂດຍການລັງເສັ້ນໄຫມສອງສີເຂົ້າເປັນເສັ້ນດຽວກັນ, ບາງທ້ອງຖີ່ນຮ້ອງວ່າ ກ່ອມ ໂດຍຝັ້ນໄຫມສອງສີເຂົ້າກັນອາດຈະຝັ້ນໄປທາງຊ້າຍ ຫລື ທາງຂວາ ກໍ່ແລ້ວແຕ່ຄວາມຕ້ອງການ ແລ້ວຈຶ່ງນຳໄປໃຊ້ເປັນເສັ້ນຢືນ ຫລື ເສັ້ນພຸ່ງ ກໍ່ໄດ້, ເຕັກນິກການຕໍ່າຊັດທຳມະດາ ແຕ່ມີເສັ່ນຢືນ ແລະ ເສັ້ນພຸ່ງສອງສີນີ້ຍັງເອີ້ນວ່າ ເຕັກນິກຄວບເສັ້ນ.
ທີ່ມາຂອງບົດຄວາມ: ຫນັງສື ລາວ-ດິນແດນ ແຫ່ງວັດທະນາທຳ.
ໂດຍ ທ່ານ ຫານຊະນະ ສີສານ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น